เรื่องเล่าของล่ามสาว: อันว่าด้วยความรัก

ทีแรกตั้งใจว่าบล็อกนี้จะเล่าเรื่องประเภทของล่ามและอุปกรณ์ที่ใช้ตามจดหมายจากทางบ้าน โดยคั่นเรื่อง AEC ชั่วคราว แต่ไหนๆ ก็ได้รับตารางเวลาวันวาเลนไทน์มาเสียที ก็ต้องเล่าเรื่องเกี่ยวกับความรักให้เข้ากับบรรยากาศเสียหน่อย แต่ช้าก่อน ไม่ใช่เรื่องกุ๊กกิ๊กของล่ามสาวเองหรอกนะ อย่าเพิ่งอิ๊อ๊ะกันไป เมื่อต้นปีก่อน เรามีโอกาสไปทำล่ามให้กับงานประชุมสัมมนาเรื่องสิทธิของกลุ่ม LGBTI (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Intersex) ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิคซึ่งจัดโดยหน่วยงานหนึ่งของสหประชาชาติ มีตัวแทนจะประเทศแถวนี้มากมายมาแบ่งปันประสบการณ์และเล่าสถานการณ์ที่บ้านตัวเองให้ทุกคนฟังกัน ต้องขอบอกว่าเป็นงานที่เปิดหูเปิดตามากเลยค่ะ สถานการณ์ในหลายๆ ประเทศก็แย่มาก หลายๆ ประเทศก็ดีมาก สาวข้ามเพศแต่ละคนแต่งตัวสวยจัดเต็มโดยเฉพาะชาวฟิลิปปินส์ที่มาแบบคว้ามงฯ กันเลยทีเดียว หนุ่มข้ามเพศก็สูงเท่สมาร์ทมากๆ แต่ปัญหาของล่ามไทยก็คือภาษาเราจะมีการแยกสรรพนาม คำแทนตัว และคำลงท้ายเป็นหญิงและชาย ทีนี้ล่ามซึ่งนั่งอยู่บนห้องสูงลิบลิ่วก็จะได้ยินแค่เสียงคนพูด ซึ่งบางทีก็ไม่ใช่เพศสภาวะของเจ้าตัว สุดท้ายแล้วก็สรุปกันระหว่างล่ามว่าใช้ฉันให้หมดละกัน ส่วนค่ะ/ครับก็ละไปถ้าไม่แน่ใจ เรื่องที่ประทับใจมากๆ ก็คือความรักของแม่ลูกคู่หนึ่งค่ะ ทั้งสองเป็นคนเวียดนามเชื้อสายจีน คุณแม่รับราชการและแน่นอนว่าต้องทั้งรักทั้งคาดหวังในตัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างยิ่งตามธรรมเนียมจีน พอคุณลูกชายเข้าวัยหนุ่ม ก็บอกคุณแม่ว่าผมไม่ได้รักผู้หญิง ผมเป็นเกย์ คุณแม่ก็เสียใจมาก ทั้งพาลูกชายไปหาหมอหลายต่อหลายที่ให้รักษา พาไปไหว้พระรดน้ำมนต์อะไรต่ออะไรมากมาย และพร่ำบอกว่าลูกต้องสืบทอดวงศ์ตระกูลสิ อย่าทำให้แม่เสียใจ จนวันหนึ่ง คุณลูกชายซึ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็เขียนจดหมายบอกคุณแม่ว่าขอโทษจริงๆ ที่เกิดมาเป็นแบบนี้ ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้แม่และวงศ์ตระกูลผิดหวังมากมาย เขาจะรบกวนแม่แค่จนเรียนจบเท่านั้น แล้วก็ย้ายไปอยู่ไกลๆ ให้คุณแม่และทุกคนสบายใจ … Continue reading →