ถ้าภาษาอังกฤษ (และภาษาตระกูลยุโรปอีกหลายภาษา) มีเทนส์ยุ่บยั่บ เจ้าสิ่งที่ยุ่บยั่บพอจะเทียบเคียงกันได้ในภาษาไทย ก็คงหนีไม่พ้นสรรพนามนี่ละค่ะ ให้เวลา 15 วินาที ลองนึกดูสิคะว่าได้กี่คำกัน: ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ได้กี่คำกันเอ่ย เราลองทำแล้วได้ 12 แหละ: เธอ ฉัน เรา เจ้า ท่าน มึง แก กู เอ็ง ข้า ข้าพเจ้า คุณ (แต่ถ้าให้นึกต่อก็นึกได้อีกละน่า) เยอะจริงๆ ให้ตายเถอะ เนื่องจากภาษาไทยของเรา มีสรรพนามหลากหลายให้ใช้ตามสถานการณ์ต่างๆ การเลือกใช้สรรพนามให้เหมาะสมจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก (ในสายตาเรานะ) ลองนึกภาพพระเอกกำลังถูกตัวร้ายทรมานจนเกือบจะยอมแพ้ แต่แล้วก็รวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายขึ้นมาจ้องตาอีกฝ่ายแล้วพูดว่า “ผมไม่ยอมให้คุณชนะหรอก” กับ “ฉันไม่ยอมให้แกชนะหรอก” หรือ “กูไม่ยอมให้มึงชนะหรอก” ดูสิคะ จะเห็นว่าความห้าวมันต่างกันเยอะ เวลาเราเลือกสรรพนามที่ใช้ เราจะดูอะไรหลายๆ อย่าง เริ่มจากยุคสมัยหรือฉากของเรื่อง จากนั้นก็เป็นพวกลำดับชั้นความสำคัญทางสังคมและความสัมพันธ์ของตัวละคร เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย คนแปลกหน้าหรือซี้กัน อายุเท่าไหร่ และสุดท้ายก็คืออารมณ์ในฉากนั้น ซึ่งตัวละครแต่ละคู่ในเรื่องหนึ่งๆ จะมีชุดสรรพนามต่างกันไป และก็อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในบางฉากด้วย … Continue reading
พิมพ์ดีด 