นึกจะเขียน : ว่าด้วยอาชีพนักเขียน

สวัสดีค่ะ มาทักทายเป็นครั้งแรกสำหรับคอลัมน์ นึกจะเขียน ซึ่งจะมาทุกเดือนละสองครั้งนะคะ เดิมทีว่าจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องการสร้างตัวละคร แต่เปลี่ยนใจขอเล่าเรื่องอาชีพนักเขียนก่อนดีกว่า ในที่นี้เฉพาะนักเขียนแบบรูปเล่ม ไม่รวมนักเขียนบทนะคะ นั่นจะเป็นศาสตร์อีกแขนง ขึ้นชื่อว่า อาชีพนักเขียน ก็เป็นที่สนใจของคนนอกที่ทำอาชีพด้านอื่นๆ อยู่พอสมควร เวลาเจอญาติพี่น้องก็มีแต่คนสงสัยกันว่ารายได้ดีไหม เป็นยังไง เขียนอะไรบ้าง เมื่อไรจะได้ทำละคร หรือไม่ก็เขียนให้ทำละครสิจะรอดู รออ่าน นักเขียนในจินตนาการของบุคคลทั่วไป มักจะเห็นภาพประมาณนั่งทำงานริมทะเลสาบ ฟังเสียงคลื่น เสียงดนตรี อารมณ์โรแมนติก สโลว์ไลฟ์ อยู่ในที่ๆ สายลมพัดอ่อนๆ ห้อมล้อมไปด้วยกลิ่นกาแฟและบรรยากาศชิกๆ ซึ่งก็มีส่วนหนึ่งที่เป็นอย่างนั้นจริงค่ะ แต่ก็มีอีกส่วนใหญ่เลยล่ะเป็นอะไรที่ตรงกันข้าม ภาพนักเขียนในจินตนาการนี้ น่าจะมาจากการที่หนังหรือซีรีย์ละครสร้างขึ้นมาให้คนมองเห็นเป็นแบบนั้น บางครั้งก็เห็นตามหนังสือ เป็นภาพนิ่งของนักเขียนกับหนังสือมากมาย ดูอบอุ่นสงบสุข ช่างน่าอิจฉาจริงๆ ในความเป็นจริงนักเขียนก็เหมือนอาชีพอื่นๆ ค่ะ ไม่ได้แตกต่างกันเลย พวกเรามีช่วงเวลาจิบกาแฟ นั่งเมาท์ (แชท) กับเพื่อนฝูง เล่นกับหมา ต่อสู้กับแมว นั่งเปิดโน่นดูนี่ แล้วก็เริ่มทำงาน พอพูดว่าเป็นงาน ความน่าเบื่อก็จะเริ่มครอบคลุมเข้ามา หากไม่ใช่สายที่มีพลังการทำลายล้างสูง ก็จะนั่งจิ้มๆ ไปเสร็จก็วอกแวกไปทำอย่างอื่นต่อ แต่ก็ไม่ใช่อะไรอย่างที่ในภาพยนตร์หรือซีรีย์นำเสนอนะ ไม่สุนทรีย์ขนาดนั้น นักเขียนที่มีสมาธิดีจะสามารถทำงานอยู่ท่ามกลางเสียงจอแจของร้านกาแฟ … Continue reading →