23 | January | 2016 | พิมพ์ดีด

-2- มอร์ ข้าตกเรือ ไม่ต้องตกใจ ข้ายังไม่ตาย วาลก็ยังไม่ตายเช่นกัน (เธอตกเรือมากับข้าด้วย) ดูเหมือนเราจะถูกซัดขึ้นที่เกาะร้างเกาะหนึ่ง ข้าไม่แน่ใจว่าอยู่ที่ไหน ที่รู้ว่าเป็นเกาะเพราะจุดที่ผ่านไม่มีแผ่นดิน บางทีมันอาจจะเป็นเกาะร้างที่เล็กมากเกินบรรจุไว้ในแผนที่ ไม่ก็ยังไม่มีใครค้นพบกระมัง (เช่นนั้นพวกข้าก็น่าจะมีสิทธิ์ตั้งชื่อมัน วาลเหมือนจะอยากตั้ง แต่ข้าไม่แน่ใจ ควรกลับไปดูระเบียบน่านน้ำระหว่างประเทศให้ดี) ที่เขียนจดหมายมานี้ ตั้งใจจะวานเจ้าสองเรื่อง เรื่องแรก ขอให้ช่วยตรวจดูเรือของข้าว่าไม่มีใครเป็นอะไร ข้าไม่คิดว่าทั้งคนทั้งเรือจะเป็นอะไรหรอก เพราะมีแต่ข้าสองคนที่ถูกซัดมาเกยหาด ไม่มีซากเรือหรือศพคน ซึ่งเป็นเรื่องน่าดีใจ แต่ถึงอย่างไรก็ช่วยตรวจด้วยแล้วกัน เรื่องที่สองคือ เมื่อพบเรือแล้ว ขอให้เขาถ่วงเวลาอีกสามวันค่อยมารับข้ากับวาล ข้าแน่ใจว่าเขามีน้ำกับเสบียงพอถ่วงได้เหลือเฟือ สาเหตุที่อยากให้ถ่วง เพราะวาลชอบติดเกาะ ข้าต้องการให้เธอได้ทำสิ่งที่ชอบ ต้องการให้เธอมีความสนุกสบายใจ ขอบใจมาล่วงหน้า รีกัล พี่รีกัล …ข้าอ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจขอรับ แต่เอาเถอะ ถ้าท่านคิดว่าอย่างนั้นดี ข้าจะจัดการให้ และจะส่งพลังไปคุ้มครองพวกท่านเผื่อไว้ด้วยแล้วกัน อย่างไรก็ตาม อย่าทำอะไรแปลกๆ กับพี่วาลนะขอรับ มอร์ เจ้าชายรีกัลไม่ตอบจดหมายดื้อๆ เสียอย่างนั้นเอง ### เธอยืนอยู่ที่หาดทราย มองทิวมะพร้าวริมหาด และผืนป่าที่ดูเหมือนจะทอดยาวลึกเข้าไป ที่กลางป่ามียอดเขาโผล่ให้เห็นลูกหนึ่ง อยู่ไกลจนไม่แน่ใจว่าจะเดินถึงไหม … Continue reading →