นึกจะเขียน : หนึ่งตอนควรมีกี่หน้า

ในบทความที่แล้วพูดถึงเรื่อง ต้นฉบับขายดี และ ต้นฉบับเขียนดี ว่าต้นฉบับขายดีอาจจะไม่ใช่ต้นฉบับเขียนดีก็ได้ ขณะเดียวกัน ต้นฉบับเขียนดีก็อาจไม่ใช่ต้นฉบับขายดีเช่นกัน หากแบ่งแค่สองกลุ่มนี้ก็คงไม่ยุติธรรม เราจะมาพูดถึงกลุ่มที่เหลือคือ ต้นฉบับเขียนดีและขายดี กับต้นฉบับเขียนไม่ดีและยอดขายไม่ดี แน่นอนว่าเขียนดีและขายดีเราคงไม่มีอะไรต้องพูดถึงแล้วล่ะ เพราะนักเขียนที่มาถึงจุดนั้นเขาบรรลุทักษะฝีมือตลอดถึงความนิยมจนประสบความสำเร็จไปแล้ว ก็จะเหลือนักเขียนอีกกลุ่มที่ยังเขียนไม่ดีและยอดขายไม่ดี ในกลุ่มนี้บางส่วนอาจจะปลอบใจตัวเองว่า งานของฉันนั้นเป็นงานเขียนดี แค่ขายไม่ดีเท่านั้นแหละ เรียกอีกอย่างว่าหลอกตัวเอง ซึ่งก็ไม่ผิด คนเราย่อมต้องสร้างความหวังกำลังใจหาเหตุผลมาสนับสนุนให้ตนเองยังสามารถยืนหยัดและก้าวต่อไปข้างหน้า แต่ถ้าคุณยังไม่ยอมรับฝีมือแท้จริงของตนเองว่ายังต้องพัฒนาไปอีกมาก ก็เท่ากับทำให้คุณย่ำอยู่กับที่ งานที่อยู่กับที่ก็ไม่ต่างอะไรกับงานที่ตายแล้ว นานวันมีแต่จะถูกฝังกลบลงไปในเส้นทางน้ำหมึก โดนคลื่นลูกใหม่ไฟแรงพัดมาฝังกลบ การทำลายอีโก้ค่อนข้างยากสำหรับหลายคน แต่ถ้าวางอัตตาลงได้คุณจะพบกับความก้าวหน้าแบบมากมายเลยทีเดียว คอมเมนต์ต่างๆ บนเว็บบอร์ด อย่ามัวแต่ไปดีใจตรงเสียงชื่นชม ตรงไหนคนชมก็เก็บไว้ ตรงไหนคนไม่ชอบก็เก็บมาปรับปรุงในเรื่องถัดไป อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย คนอ่านกำลังบอกเราว่าต้องการอะไร นี่แหละคือการสำรวจตลาด ถ้ามีเพื่อนสนิทไว้ใจได้และอ่านหนังสือแตก ควรให้เขาอ่านและวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา นำกลับมาปรับแก้ไขก่อนรีไรท์ส่งสำนักพิมพ์จะช่วยได้มาก บางทีเราอ่านเองก็ดูไม่ออกหรอกว่าต้องแก้ตรงไหนบ้าง อันไหนล้น อันไหนขาด ต้องใช้สายตาของคนอื่นช่วยมองหา ช่วยจับไก่ อย่าไปหวังมากว่าบรรณาธิการกับพิสูจน์อักษรจะช่วยเราได้ทุกจุด ดังนั้นต้องช่วยตัวเองให้มากที่สุด ว่าแล้วก็ขอถือโอกาสนี้แนะนำความยาวของต้นฉบับแต่ละตอน ว่าควรมีขนาดความยาวเท่าไร เพราะเข้าไปดูนิยายออนไลน์หลายเรื่อง น้องๆ เขียนหั่นตอนถี่มาก ซึ่งตัวเองเมื่อก่อนตอนหัดเขียนก็เป็นค่ะ ด้วยไม่มีใครบอกว่ามันควรจะยาวเท่าไหนกันแน่ นิยาย 1 ตอน ควรมีความยาวประมาณ … Continue reading →