A Little Journey : Telltale Island (4)

-4- หลังจากนั้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง ‘การผจญภัยค้นหาแก่นให้เจอ’ จึงกลายเป็นการสร้างบ้านแปงเมือง รีกัลเริ่มด้วยการหาจุดที่มีผลไม้กินได้ จากนั้นเขาก็เดินตามรอยจนกระทั่งพบสัตว์ประหลาดยักษ์ดุร้าย…มันหน้าตาเหมือนที่พวกเธอคิดเมื่อคืนจริงๆ ด้วย ทั้งดุร้ายน่ากลัว ทั้งตัวใหญ่ แต่ในเมื่อเขาเป็นคนใส่รายละเอียด เขาจึงรู้หมดสิ้นว่ามันมีจุดอ่อนอะไร หลังจาก ‘เจรจา’ กับมันไม่นาน เธอก็เห็นว่าเขาสามารถพามันไปปราบลานกว้างใกล้แม่น้ำ ตรงนั้นเป็นลานธรรมชาติอยู่แล้ว มีต้นไม้ไม่มากนัก ส่วนใหญ่จึงเป็นการกำจัดตอไม้ ก้อนหินใหญ่ๆ และต้นไม้ที่แห้งตาย โดยมีเธอกับชนเผ่าดุร้ายนั่งแทะผลไม้ดู “ถางที่สร้างหมู่บ้าน…อาจจะปลูกอะไรนิดหน่อยด้วย” เขาตอบตอนที่เธอถามว่าทำอะไร “ตรงนี้ดีที่สุด ข้าไม่ชอบให้โค่นต้นไม้มากเกินจำเป็น” แน่นอน เขาย่อมสามารถอธิบายเป็นหลักการได้ว่ามันไม่ดีกับธรรมชาติอย่างไร แต่เธอสงสัยว่าที่เขาไม่อยากทำอย่างนั้น ส่วนหนึ่งคงเพราะตอนนี้หัวใจของเขาเองทำจากธาตุของดินและต้นไม้ เขาก็คงมีความรู้สึกอ่อนไหวนิดหน่อยกับธรรมชาติเหมือนกัน “เผ่ามีคนไม่มาก ยังไม่ต้องเพาะปลูกมากก็ได้ ควรเก็บของป่า หาปลา” เขาคิดวางระบบต่อไป “อ้อ น่าจะผูกมิตรกับสัตว์ประหลาดเอาไว้ มันจะมีประโยชน์มากเวลาใช้แรงงาน ดุร้ายทั้งคู่คงคุยกันรู้เรื่องดี” “แน่ใจหรือ” เธอไม่แน่ใจ รีกัลมองไป สัตว์ประหลาดยักษ์ตัวหนึ่งกำลังเดินเข้าใกล้พวกชนเผ่า มันแยกเขี้ยวโฮกดุร้าย พวกชนเผ่าจึงแยกเขี้ยวโฮกดุร้ายตอบเช่นกัน โฮกไปมาอยู่พักหนึ่ง จู่ๆ ก็เหมือนจะคุยกันได้ หลังจากนั้นยังอุตส่าห์มีสัตว์ประหลาดสองสามตัวไปช่วยชนเผ่าของเธอย้ายบ้านด้วย พวกมันมีประโยชน์มากจริงๆ แค่ตัวเดียวก็ขนของได้มากกว่าคนห้าหกคนรวมกัน หลังจากย้ายของมาได้ส่วนหนึ่งก็จวนเย็นค่ำแล้ว ชนเผ่าที่มีของกินเหลือเฟือเป็นครั้งแรกในชีวิตจึงตัดสินใจกันว่าจะเลี้ยงฉลองขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้พวกตนมีข้าวกินจนได้ เนื่องจากพวกเขาเป็นเผ่ากินคน … Continue reading →