เรื่องเล่าของล่ามสาว: ชีวิตในตู้

              (ภาพซ้ำด้วยความตั้งใจนะคะ ไม่งั้นมันไม่สมดุล 555) หลังสาธยายประเภทของล่ามไปแล้ว ก็ขอเล่าเรื่องตู้ล่ามและของใช้จำเป็นทั้งหลายแหล่ให้ฟังเสียหน่อย ตู้ล่ามจะมีลักษณะเป็นตู้ปิดทุกด้าน มีประตูเข้าออกด้านหลังหรือด้านข้าง ภายในกว้างพอให้ล่ามนั่งได้สองคน พร้อมติดพัดลมระบายอากาศ มีแผ่นไม้ขวางยาวตลอดแนวตู้ด้านหน้าเพื่อวางแผงควบคุม ไมโครโฟน โคมไฟเล็กๆ รวมถึงสมบัติประดามีของเหล่าเราชาวล่าม และสิ่งที่สำคัญอย่างขาดไม่ได้ก็คือผนังตู้ด้านหน้าต้องกรุกระจกใส เพื่อให้มองเห็นโลกภายนอก และเห็นว่าวิทยากรกำลังชี้หรือพูดอะไร เจ้ากระจกนี่ตัวดีเลยค่ะ ตู้ที่ดีควรจะกรุกระจกใสเต็มบานได้หน้า เพื่อให้ทัศนวิสัยชัดเจน บางรุ่นถึงกับกรุกระจกสามด้านด้วยซ้ำ! ซึ่งแอบมากไปนิด ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นปลาทองในโหลชอบกล ใครผ่านไปผ่านมาก็มองตลอดเชียว ชอบแบบกรุด้านหน้าอย่างเดียวมากกว่า แต่เคยเจอตู้เจ้าหนึ่ง ปิดทึบหมด กรุกระจกด้านหน้าเป็นช่องกระจิดริดต่ำกว่าระดับสายตาอีก แสนจะอึดอัดและลำบากชีวิตยิ่งนัก เก้าอี้นั่งนั้น ก็เป็นเก้าอี้โรงแรมขนเข้ามายัดไว้นี่ละค่ะ โรงแรมไหนเก้าอี้ใหญ่ตู้แคบก็ลำบากกันหน่อย อีกปัญหาหนึ่งที่ล่ามหลายคนเจอ (แต่เราไม่ เพราะเราเป็นสาว 170 ซม.) ก็คือเก้าอี้เตี้ยจนทัศนวิสัยไม่ดี ซึ่งปัญหานี้ก็แก้ได้โดยกันซ้อนสองแล้วนั่งซะ… นอกจากนี้ สิ่งจำเป็นขาดไม่ได้ก็คือน้ำดื่มอย่างน้อยสองขวดต่อคน เพราะงานของเราคือการพูด พูด พูด แล้วก็พูดดดดดด ล่ามบางคนจะพกกระติกน้ำร้อนส่วนตัวมาเลย พร้อมด้วยอุปกรณ์แก้คอแห้งเพิ่มความชุ่มชื้น ไม่ว่าจะเป็นน้ำผึ้งหลอด มะนาวฝาน หรือยาพ่นคอ … Continue reading →