ยอดหญิงมือสังหาร ตอน มรณะประกาศิต
นักแปล / ยอดหญิงมือสังหาร ตอน มรณะประกาศิต / ลมตะวัน / Uncategorized

ยอดหญิงมือสังหาร ตอน มรณะประกาศิต

  ยอดหญิงมือสังหาร ตอน มรณะประกาศิต His Fair Assassin 1: Grave Mercy Robin LaFevers เขียน ลมตะวัน แปล “เอาละ” นางมองข้าอีกครั้ง “เจ้ามีคุณสมบัติพร้อมที่จะทำงานให้เรา” “ซึ่งคือ…” “เราสังหารคน” อารามแห่งเซนต์มอร์แทนคือสถานที่ลี้ภัยของเหล่าเด็กหญิงซึ่งเผชิญเคราะห์ กรรมในวัยเยาว์ พวกนางจะได้รับการฝึกฝนศาสตร์แห่งการสังหาร เพื่อออกกำจัดบุคคลที่มุ่งร้ายต่อแผ่นดินบริตตานีในฐานะนางสนองพระโอษฐ์แห่ง มรณะเทพ ภารกิจครั้งสำคัญของอิสเม ริเยนน์ ผู้ชำนาญการใช้พิษ ได้นำหญิงสาวไปสู่ใจกลางของราชสำนักบริตตานีซึ่งกำลังรับศึกหนัก เพื่อพิทักษ์บัลลังก์ของดัชเชสน้อยวัยสิบสี่ ทว่านอกจากเกมการเมืองอันซับซ้อนแล้ว อิสเมยังต้องเผชิญกับเกมหัวใจที่หนักหนาไม่แพ้กัน สุดท้ายแล้วธิดาแห่งมรณะเทพจะเลือกประทานความตายหรือความกรุณาแก่ชายผู้ช่วงชิงหัวใจของนางไปโดยไม่ทันรู้ตัว… ทดลองอ่าน ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3   ภาพและรายละเอียดจาก สนพ. Muse https://www.facebook.com/MusePublishing Continue reading

สถานที่รัก 3 โซล
นักเขียน / นิยาย / สถานที่รัก / เมเปิ้ลสีขาว / Uncategorized

สถานที่รัก 3 โซล

  Seoul : โซล โซล : แม้ความหนาแน่นของประชากรต่อพื้นที่จะมีสถิติมากกว่าโรมถึงแปดเท่า แต่มันไม่ได้ทำให้ความน่าสนใจในตัวโซลลดลงเลยแม้แต่น้อย ด้วยความกระตือรือร้นที่จะถอยห่างจากอดีตอันแสนเจ็บปวด โซลจึงพยายามแก้ไข ขัดเกลาตัวตนให้เปล่งประกาย ราวกับอัญมณีสีขาวที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า คนที่ชื่อว่าโซลจึงมีความสวยงามที่เปราะบาง กดดัน ภายใต้ท่าทีที่แข็งแกร่ง ป้ายเปรอะด้วยแสงสี อันทันสมัย บางครั้งจริง บางครั้งลวง           กลิ่นของน้ำหอมราคาแพงผสมกับกลิ่นของนิโคตินแย่กว่าที่คิด โซลรู้สึกว่านี่เป็นความผิดพลาดเพียงไม่กี่ครั้ง ที่เธอใช้คำว่าช่วยไม่ได้กำกับมัน เธอรู้ว่าบุหรี่ไม่ดีอย่างไร และก็รู้ดีมากพอที่จะเลิกมันไปตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน เมื่อตอนอายุสิบแปด ส่วนผสมของความขลาดเขลา อวดเก่ง ทำให้โซลลองมันและเสพติดราวกับเป็นผลไม้แสนหวาน ปรนเปรออารมณ์ไปกับควันจาง อิ่มเอมกับรสสัมผัสมอมเมา ความอ่อนเยาว์ทำให้โซลไม่คิดถึงอันตราย เธอรู้แต่เพียงว่ามันช่างหอม และเติมเต็มอารมณ์เข้าไปข้างใน พ่นควัน สาดเขม่า แทรกเข้าไปในทุกอณูเซลล์ หากแต่ความจริงนั้น มันกลับฝังรากร้ายลึกไว้ในช่องอก เหมือนระเบิดเวลา ที่หลังสิ้นเสียงดังก้อง เกล็ดเลือดก็พร่างพรู แต่ถึงอย่างนั้นทั้งที่รู้อยู่เต็มอก โซลยังลงไปร้านสะดวกซื้อ แล้วปลีกตัวแอบหยิบมันขึ้นมาจุด พ่นควันแล้วสำลัก ในที่ลับตาคน โซลอยากระงับความอ่อนแอ ความกลัว และอารมณ์อยากจะหัวเราะให้กับความหลังของตัวเอง สิบกว่าปีแล้วที่ไม่ได้เจอเขา ความทรงจำเดียวที่เธอมีต่อเอเชีย ก็คงเป็นรอยจูบและกลิ่นควันกระมัง ช่างเป็นความทรงจำที่ห่างไกลออกไปทุกที  ครั้งสุดท้ายที่พบกับเขา … Continue reading