A Little Journey : Telltale Island (จบ)

-5- พอเลี้ยวมุม ทางก็เปิดเป็นโถงถ้ำใหญ่ เพดานสูงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็สูงประมาณเกือบสิบวาได้ อากาศชื้นเย็นแบบในถ้ำ นอกจากนั้น ทั่วบริเวณยังเต็มไปด้วยหมอกจางๆ…และดวงแสงสีต่างๆ มากมาย ทีแรกเธอเข้าไปถึงแล้วก็ได้แต่ยืนนิ่ง ตกใจกับสีสันที่วิบวับเปลี่ยนแปร กลายเป็นสีนับร้อยนับพันเลื่อมพราย ทว่าผ่านไปหลายวินาที เธอก็เริ่มเข้าใจว่าแสงนั้นทำงานอย่างไร มันไม่ใช่แสงเสียทีเดียวหรอก มันคือพลังจินตนาการ ซึ่งคงเข้มข้นมาก จึงตอบสนองความคิดของเธอทันทีโดยไม่มีการกลั่นกรองแต่อย่างใด และเพราะความคิดของคนเรามักไปไวมาก รูปจึงปรากฏขึ้นแล้วพลันวับหาย มันเป็นแสงสีเพราะเธอชอบสี และในขณะเดียวกันมันก็เป็นหมอกควัน เป็นความมืด เพราะเธอมีสายเลือดของมนตร์ดำในกาย รูปเหล่านั้นคืออะไรหรือ…ความฝันของเธอ ความปรารถนาของเธอ สิ่งที่เธอรู้จัก สิ่งที่เธออยากจะเข้าใจ ทุกอย่างเกิดขึ้นในอัตราเร็วสูงมาก จนแม้แต่เธอเองก็แทบจับไม่ได้ เธอตกตะลึงกับความละลานตาขนาดนั้น ทั้งเรื่องราวลึกลับและภูมิทัศน์ประหลาดล้ำ ความกลัวและความยินดี การผจญภัย เธอถูกดึงดูดก็เผลอปล่อยมือจากรีกัล เดินเข้าไป เงยหน้าขึ้นมอง แทบจะหมุนรอบตัว “สวยจัง…” รีกัลไม่เข้ามาด้วยอยู่พักหนึ่ง…คงอยากให้เธอดูจนสมใจ ผ่านไปหลายนาทีเธอจึงค่อยรู้สึกตัว…เขาเดินมาแล้ว และพอเขาเข้าใกล้ ดวงแสงรอบตัวก็เปลี่ยน…กลายเป็นตัวอักษรเรียงต่อกัน กลายเป็นบ้านเมืองที่มีสีสันสมจริง “หือ” เธองง ก่อนจะนึกได้…เขาเป็นคนสมาธิดีมากนี่นะ พอเข้ามาใกล้ พลังจินตนาการจึงตอบสนองกับเขามากกว่ากับเธอที่มีความคิดมากเกินไป แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเสียดาย ที่จริงออกจะขำด้วยซ้ำ เพราะมันสะท้อนออกมาชัดดีทีเดียวว่ารีกัลคิดอะไร…เขาชอบเมืองของเขา ชอบทำงาน ชอบคิดว่าจะพัฒนาที่ไหนอย่างไร ถึงจะบอกว่ากบฏท่านพ่อแล้วตัวเองก็ไม่คิดเป็นพระราชาอย่างนั้นอย่างนี้ … Continue reading →